Chiù dâ Palora

cumannari  {verbu}

EN:   command, order

IT:   comandare

puisìa:

  • Ottucent'anni fa, Re Federicu
    fu chiddu chi 'nSicilia cumannava.
    Fu un Re Nurmannu, di li genti amicu,
    saggizza e 'ntiligenza 'un ci mancava.
    ("Re Federicu e la lingua siciliana", Provenzano)

pruverbiu:

  • Nun sapi beni cumannàri cui non sapi beni fari.

cumannari

prisenti

cumannu

cumanni

cumanna

cumannamu

cumannati

cumànnanu

mpirativu

--

cumanna

cumannassi

cumannamu

cumannati

--

passatu

cumannai

cumannasti

cumannau

cumannamu

cumannàstivu

cumannaru

mpirfettu ndi.

cumannava

cumannavi

cumannava

cumannàvamu

cumannàvavu

cumannàvanu

mpirfettu cung.

cumannassi

cumannassi

cumannassi

cumannàssimu

cumannàssivu

cumannàssiru

futuru

cumannirò

cumannirai

cumannirà

cumanniremu

cumanniriti

cumannirannu

cundiziunali

cumannirìa

cumannirivi

cumannirìa

cumannirìamu

cumannirìavu

cumannirìanu

girunniu

cumannannu

participiu

aviri cumannatu

agg.:   cumannatu